«خَیرُ الرِّجالِ مِن اُمَّتىَ الَّذینَ لا یَتَطاوَلُونَ عَلى أَهلیهِم
وَ یَحِنُّونَ عَلَیهِم و َلا یَظلِمُونَهُم»؛بهترین مردان امّت من کسانى
هستند که نسبت به خانواده خود خشن نباشند و اهانت نکنند و دلسوزشان باشند و به آنان
ظلم نکنند.(مکارم
الأخلاق ص216 )؛مرد برخلاف زن،از لطافت رفتاری لازم برخوردار نبوده و چالش های بیرونی محیط خانواده،دغدغه های فکری و مسأله تأمین مادی خانواده و...سبب می گردد مردان در محیط خانواده دارای ناملایمات رفتاری و تندخویی باشند و نسبت به حقوق همسر و فرزندان،التزام لازم را نداشته باشند.از همین روی،روایت شریفه،در ضمن ارائه طریق و گوشزد نمودن این خطر رفتاری مرد،اهمیت و جایگاه مقابله با آن را بلند برشمرده و بیان می دارد که اگر مرد این رفتار خود را کنترل نسازد،بدون شک وارد ظلم به اهل خود خواهد شد و نسبت به حقوق آنها تسامح نموده است که منجر به تضعیف روزافزون محیط خانوادگی خواهد شد.