خطر گسترش روابط بیرونی زن و مرد

از جمله آفات زندگی زناشویی،در معرض قرار گرفتن زن نسبت به ارتباط با دیگر مردان است،روایات به تصریح از این مقوله نهی به عمل آورده اند؛چراکه جنبه احساسی در زن به شدت قوی بوده و کدورت ها و ناملایمات در محیط زندگی می تواند فرصت سوئی شده که اندک محبت بیرونی او را به سمت خود سوق دهد در حداقل حالت ممکن،او همسر خود را در ترازوی مقایسه با همسر خود قرار داده و رفتارهای کنترل شده بیرونی آنها را با ضعف های همسر خود مقایسه می نماید که همین امر رفته رفته از محبت او و نوع ارتباط زناشویی اش خواهد کاست.این خطر تنها متوجه زن نبوده بلکه بعینه از جهتی دیگر مرد را نیز تهدید می کند،جنس مرد به شدت تنوع طلب بوده و قلبش با چندین بار ارتباط عاطفی با دیگر زنان می تواند گرفتار لغزش شود،لذا ارتباط بیش از حد نیاز مرد با دیگر زنان نیز بر غرائز و نوع ارتباط زناشویی او با همسرش تأثیرگذار خواهد بود.

توان فکری و روانی انسان در دوران پیری

دوران کهنسالی به تصریح قرآن کریم دوران ضعف و فتور جسمی انسان بوده و این ضعف تنها در توان جسمی او خلاصه نمی گردد بلکه توان تصمیم گیری،ظرفیت فکری و رشد روانی او نیز با همین افت روبه رو خواهد شد.لذا اگر انسان نتواند در دوران شکوفایی و اوج نشاط خود تصمیمات جدی زندگی خود را اتخاذ نموده و رویکرد سالمی را در پیش گیرد،حواله دادن این اصلاح به ایام کهنسالی تنها فریب دادن خود و چشم بستن بر حقائق زندگی خود است.به میزانی که انسان در دوران قبل از پیری توانسته باشد از توان فکری و تحلیلی مناسبی برخوردار باشد در دوران پیری خواهد توانست از آن استفاده نموده و این رفتارها تنها زمانی ملکه رفتاری او می گردند که بتوان در دوران کهنسالی از آن بهره جست که در دوران جوانی و میان سالی تبدیل به خوی رفتاری انسان گشته باشند.

برجستگی پوششی زن

زنان در خلقت خود از جسم زیبایی برخوردار شده اند تا از جهتی محیط خانواده از گزندهای اخلاقی محفوظ مانده و از طرفی نیز تولید نسل بشری به مخاطره نیفتد.دین برای محفوظ ماندن دیگران از این حدود خصوصی،در آیات و روایات وظایفی را برای زنان تبیین نموده است،در این میان برخی به غلط تصور می کنند که صرف لباس برای حفظ این مصونیت کفایت می کند در حالی که لباس چسبان به میزان بیشتری می تواند اندام های برجسته آنان را بر در معرض دید دیگران قرار دهد و به مراتب از تحریک زایی بیشتری برخوردار باشد،همانطور که زن باید این وظیفه را رعایت نماید که تنها شوهران آنها می توانند شاهد تحریک بخشی جسمی آنان بوده و حتی محارم در محیط خانواده نیز نباید با نوع پوشش آنها مورد تهیج شهوانی قرار گیرند،لذا نوعی از وظیفه زن در محیط خانواده مبنی بر استفاده از پوشش ها و رفتارهایی است که تمایلات نفسانی دیگر افراد خانه را تحریک نکند؛«اسماء دختر ابوبکر و خواهر عایشه به خانه پیغمبراکرم(ص) آمد درحالی که جامه‌های نازک و بدن نما پوشیده بود.رسول اکرم(ص)روی خویشرا ازوی برگرداند و فرمود:ای اسماء همین که زن به حد بلوغ رسید سزاوار نیست چیزی از بدن او دیده شود مگر ازمچ دست به پایین و صورتش.»(الدرالمنثورج 5)

انگیزه مضاعف در جوان

«اوصیکُم بِالشُّبّابِ خَیرا فَإِنَّهُم أَرَقُّ أَفئِدَةً إنَّ اللّه بَعَثَنى بَشیرا وَنَذیرا فَحالَفَنِى الشُّبّانُ وَخالَفَنِی الشُّیوخُ»؛به شما درباره جوانان به نیکى سفارش مى کنم چرا که آنان نازک دل ترند، خداوند مرا امید دهنده و بیم دهنده مبعوث کرد جوانان با من هم پیمان شدند و پیر مردان به مخالفت با من برخاستند.(سفینة البحار، ج2، ص17)؛

جوان به دلیل کاستی تعلقات و محدود بودن شئون وابسته کننده زندگی از افراد مسن راحت تر می تواند تمصمیات بزرگ در زندگی خود بگیرد،از همین جهت اگر انسان در این دوره نتواند خصائص رفتاری و فکری خود را ترمیم یا اصلاح نماید،در دوران واپسین زندگی حیات دشواری خواهد داشت و انگیزه لازم برای این تغییر در او وجود ندارد همانطور که نبی اکرم حضور جوانان را به دلیل آمادگی قلبی بیشتر در نهضت خود بیش از افراد مسن دانسته تا جایی که افراد مسن به سبب در نظر گرفتن مصالح خودساخته خویش،در مخالفت با ایشان قرار گرفتند.

اهمیت علم در محیط خانواده

«وَ الْعِلْمُ زَیْنُ الْمَرْءِ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ»(مصباح الشریعه،ص14)؛

علم،درک و بینش انسان را نسبت به بایسته های محیط پیرامون او و چگونگی زندگی بهبود می بخشد و هرچه این علم به سمت معرفت شناختی اصیل دینی پیش رود که ناظر به واقعیات هستی است،انسان به مراتب زندگی راحت تر و خالی از پیچ و تشویشی را خواهد داشت.از همین روی،در روایاتی همانند روایات فوق،علم به عنوان زینتی برای انسان برشمرده شده؛چراکه با وجود آن،در سبک رفتاری فردی و شئون اجتماعی،تعادل حاصل شده و رفتار او از افراط و تفریط و نابهنجارها منزه می گردد.از مهمترین عوامل دلنشینی زندگی در خانواده و رضایت افراد در آن،به دست آوردن علم برای رسیدن به معرفت دینی نسبت به خود و هستی است که موانع خوب زیستن را از پیش روی افراد خانواده کنار می زند.