کودک در دوران بارداری با وجود مادر کاملا انس برقرار نموده و او را با تمام وجود خود احساس می کند؛چراکه از وجود مادر به رشد تدریجی خود ادامه می دهد و همانند قطعه ای از وجود اوست که دور شدن از او می تواند تأثیرات منفی ای در ساختار روانی و جسمی او ایجاد نماید.از همین روی در روایات بارها توصیه گشته که فرزند توسط مادر خود بزرگ شود و بهترین شیر برای رشد او و شکل گیری زوایای مختلف رفتاری،شیر مادر اوست که متناسب با نوع رزق کودک در دوران قبل از تولد بوده است؛«لَیسَ
لِلصَّبىِّ لَبَنٌ خَیرٌ مِن لَبَنِ اُمِّهِ؛براى کودک ، هیچ شیرى بهتر از شیر مادرش
نیست.»(عیون اخبار
الرضا، ج 2، ص 69).
- تأثیر ایثار نفس و تواضع
- توان فکری و روانی انسان در دوران پیری
- جایگاه دوران پیش بارداری
- بایسته های غیرت مرد در محیط خانواده
- خطر خشونت رفتاری مرد در محیط خانواده
- اهمیت دوران بلوغ
- یادگیری و انتخاب ها در دوران کهنسالی
- رابطه رزق انسان و ازدواج
- وظیفه مدیریتی پدر یا مادر؟
- روند تدریجی تربیت دینی کودک
پربیننده ترین مطالب
- رابطه رزق انسان و ازدواج
- ضرورت حضور والدین در محیط خانواده
- خصوصیات رفتاری منفی در زن و مرد
- تمتعات در دوره نامزدی
- مقایسه باطن زندگی خود با ظاهر زندگی دیگران
- یادگیری و انتخاب ها در دوران کهنسالی
- روند تدریجی تربیت دینی کودک
- خطر گسترش روابط بیرونی زن و مرد
- توان فکری و روانی انسان در دوران پیری
- برجستگی پوششی زن